Geçen hafta yazımda çağdaş zulüm bataklıklarının içinde yüzen tiranların sonunun ne olduğu ya da ne olacağıyla ilgili düşüncelerimi yazmaya çalıştım. Olaylar o kadar hızla gelişiyor ki yazdığımız yazıların güncelliği mümkün olmuyor. Olayların oluş hızına yetişemiyoruz. Komşumuzun başındaki zalim, zorba, tiran ya da firavun gittikten sonra yeni durumu merak etmeye başladık. Acaba ne olacak, o mazlum insanları neler bekliyor, çektikleri işkencelerden kurtuldular; ancak “Acaba bundan sonra ne olacak?” diye kulak kabartmış durumdayız.

 

Kimisi, mizansen olarak ya da alışılagelmiş gibi: “Bu ABD’nin işidir, bunda İsrail’i koruma planı vardır; ya da bu olsa olsa BATI’nın oyunudur; veya bu, Büyük Orta Doğu Planı’nın ön hazırlığıdır; ya da bir parçasıdır!” gibi düşünceler peş peşe geliyor. Bu sorular diken gibi kafamızı zonklatan düşünceler/endişelerdir!

 

Aslında insanlar geçmişteki deneyimlerinden/görülenlerden hareket ederek bu kanaatlere  varmakta ve bu ön yargılarda bulunmaktadırlar. Bana göre bu ön yargılar aceleyle söylenen ortalıkta dolaşan dedikodular cinsinden kuruntulardır. Bekleyip görmek gerek. “Dereyi görmeden paçayı sıvamak!” insanı yanıltabilir.

 

Bu iddiaların sahiplerinin art niyetli olmadıklarına inanmak istiyor ve iyi niyetle duyulan endişeler olarak anlamak istiyorum. Eğer bu iddia sahipleri art niyetli iseler; yani “Öküzün altında buzağı arıyorlarsa!” bu iddia sahiplerine söyleyeceklerim var:

    

Sevinmenize gerek yok; rahat olun, beklediğiniz gibi bir durum olmayacak ve mazlum komşularımız çektikleri çilelerin ödülü olarak bundan sonra düze çıkacaklar ve artık bunun geri dönüşü olmayacaktır. Yani eski günler geri gelmeyecek ve siz sevinemeyeceksiniz! Çünkü biliyoruz ki zulmün sonu vardır ve sonuna kadar devam etmez. Zulmün ömrü kısadır.

 

İnşallah, yeni yönetime istekli olanlar, ağırbaşlı ve vakur davranışlarını devam ettirecekler. “Yılanın deliğine parmaklarını iki defa sokmazlar!” Müslümanca bakarlar ve Müslümanca davranırlar! Ufukları geniş ve düşünce dünyaları olumlu olur. Çünkü bunlar geçmişteki deneyimlerden sonra aynı yanlışa düşmemeye çalışan insanlardır. Şam’ın kurtuluşunda yeni yönetim; ilginç bir olay sergiledi: Hz. Yusuf’un (a.s.) gibi davranarak tüm dünyayı hayal kırıklığına uğrattı. Bu davranış dikkat çeken bir davranıştır. Bilindiği gibi Hz. Yusuf (a.s.) geçmişte kendisine olmadık eziyetler yapan ve hatta onu öldürmeye kadar varan kötülüklerine karşılık kardeşlerine söylediği söz şuydu:

 

Geçmişten ötürü kınamak yok sizi bugün!

Acıyanların en acıyanı sizi bağışlasın! (1)                                               

 

Allah’ın resullerinin beslendiği kaynak aynı olduğu ve aynı terbiyeyi gördükleri için Hz. Nebi (a.s.) de Mekke’nin kurtuluşunda; yıllarca ona eziyet etmiş, hakaret etmiş, canına kıymaya çalışmış ve aç susuz bırakmış; Müslüman kardeşlerine işkence etmiş, vahşice öldürmüş, üç yıl ambargo koymuş, Taif’te ayaklarını kanlar içinde bırakmış, savaşta dişini kırmış, yüzünü yarmış bu sedefsizlerin Ka’be’nin etrafındaki evlerinin dam başlarında; aralıklı kapılarının ya da pencerelerinin kanadının arkasından korku ve merakla beklediklerini görünce onlara şunu dedi:

 

“Baktık, bir damla suda fırtına koparanlara!

“Buralar bizden sorulur!” diyen zavallılara!

 

Büzülmüşler duvar dibinde, o kabadayılar,

Büyüklenip bizi insan yerine koymayanlar!

Düne kadar inananlara kafa tutan fodullar,

Nasıl da kapının arkasına saklanıp kalmışlar!

 

Belleğimizden yaptıklarını bir bir geçirdik,

Yerimizde olsaydınız ne yapardınız siz, dedik!

 

“Acıma bekleriz, sen onurlu bir kardeş oğlusun!”

“Kardeşlerine dediğini deriz bugün size Yusuf’un:”

 

“Acıma bekleriz, sen onurlu kardeş oğlusun!”

“Kardeşlerine dediğini deriz bugün Yusuf’un:”

 

“Gidin evlerinize; yok size bugün kınama!” (2)

Yok size geçmişten dolayı da bir azarlama!”

 

“Size Allah’ın bir iyiliğidir bu, unutmayın,

Daima; bu güzelliği aklınızdan çıkarmayın!”

 

Görelim mevlam neyler,/ Neylerse güzel eyler!

Cümlenize hayırlı gelecekler diler, Allah’ın selamı üzerinize olsun derim.

 

 

 

 

 

(1)Yusuf: 12/92

(2)Yusuf: 12/92